ÇOK KIYMETLİ ANNEMİZ’İN VEFATININ 1. YILI
Canım Annem
Tam bir yıl geçti, ama hala yüreğimde yankılanan o feryatlarım, “Ahh anne, niye yaptın?” diye yükselen çığlıklarım var. Dün gibi hatırlıyorum, içimde derin bir acı ve sonsuz bir özlem bıraktın ardında. Ölümün ne kadar acı ve zor olduğunu, seni kaybettikten sonra çok daha derinden hissettim.Sensiz kalmak ne kadar fena bir durum, anlatamam. Geceleri yıldızlara bakıyorum, belki de bir yerlerde seni bulabilirim diye umutla. Ama gerçek, acıyor içim ve bu yangın hiç dinmiyor. Anıların, o güzel gülüşün ve sevgin bende, ama fiziksel olarak yanımda olmamanın acısı hiç geçmiyor.
Bu birinci yılın içinde, her anın bir hüzün içinde geçiyor. Yemek masasında senin yerin boş, evdeki sessizlik senin eksikliğini vurguluyor. İlk defa yıl dönümü, senin fiziksel varlığını kaybetme acısını tüm çıplaklığıyla hissettiriyor. Ancak biliyorum ki senin sevgin ve öğrettiklerin, her anımda benimle. Seninle geçirdiğim zaman, beni şekillendirdi ve bugünlere getirdi.
Özlüyorum annem, içimdeki bu boşluk hiç dolmuyor. Her anında, her hatıranla birlikte, sevginle yaşıyorum. Seni kaybetmek, hayatımın en zorlu dersiydi, ama senin öğrettiklerinle ayakta duruyorum.
Işıklar içinde uyu anneciğim, dualarımda ve kalbimde hep varsın. Özlemle anıyorum seni, her anımızın kıymetini bilmeyi sana borçluyum.