Liderlik Sadece Kürsüde Olmaz: Özgür Özel’in Sessiz Gücü
Siyaset sahnesinde liderlik her zaman yüksek sesle bağırmak, güçlü kelimeler seçmek ya da meydanlarda kalabalıkları etkilemekle ölçülmez. Bazen bir cenazede omuz vermekle, bazen de bir partiliye yönelen eleştiriye vakur bir sesle karşı durmakla ölçülür. Özgür Özel, son haftalarda tam da bunu yaptı ve “liderlik” kelimesinin içini yeniden doldurdu.
Manisa’da hayatını kaybeden Ferdi Zeyrek’in cenazesi bir aile meselesine, bir memleket yasına dönüştü. Özgür Özel, memleketlisi Zeyrek’in ardından sadece bir genel başkan değil, bir ağabey gibi durdu. Cenazeye sahip çıkması, yalnızca bir vefa göstergesi değil, aynı zamanda örgütüne, tabanına ve kamuoyuna bir mesajdı: “Biz kimseyi yalnız bırakmayız.”
Aynı dönemde, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’na yönelik artan eleştiriler karşısında da Özel’in tutumu dikkat çekiciydi. Kimi zaman parti içinden kimi zaman dışarıdan gelen eleştirilerin karşısında durarak İmamoğlu’nu sahiplenmesi, CHP’de uzun süredir özlenen “birlik dilini” yeniden sahaya taşıdı. Bu sahiplenme, sadece bir siyasi strateji değil, Özel’in samimiyetle inşa etmeye çalıştığı yeni CHP kültürünün yansımasıydı.
Çünkü Özgür Özel’in liderliği, sadece kriz anlarında parlayan geçici bir karizma değil; sürdürülebilir, yapıcı ve kapsayıcı bir yaklaşımı temsil ediyor. O, kutuplaştırmak yerine birleştirmeyi, çatışma üretmek yerine ortak paydada buluşmayı önceleyen bir dilin sözcüsü. Bu da hem CHP tabanı hem de muhalefetle yol yürüyen kitleler için umut verici.
Elbette her lider gibi eleştirilecektir, eksikleri de olacaktır. Ancak siyasetin bu kadar kişiselleştiği, güvenin zedelendiği bir dönemde Özgür Özel’in gösterdiği tutarlılık, sorumluluk ve içtenlik azımsanacak gibi değil.
Kısacası, Özgür Özel lider olduğunu bir kez daha gösterdi — hem sessiz anlarda, hem de yüksek sesle konuşulması gereken yerlerde. Türkiye’nin yeni siyasal ikliminde, böyle bir liderlik anlayışına her zamankinden fazla ihtiyaç var.
Reyhan Uzun